Hydesville hiç şüphesiz pek eğitimli sayılamayacak, tipik bir New York Eyaleti mezrasıdır. Gelişmekte olan Rochester kasabasından yaklaşık otuz kilometre uzaklıkta bulunan bu köy, çok mütevazı tipte bir dizi ahşap evden oluşuyordu. Sözünü edeceğimiz olay da bunlardan birinde, Fox adında iyi bir çiftçi ailesinin yaşadığı bir evde geçmekteydi. Metodist mezhebine mensup olan baba ve annenin yanı sıra, tezahürlerin herkesin dikkatini çekecek kadar yoğun bir noktaya ulaştığı sırada evde ikamet etmekte olan iki de çocuk vardı; on dört yaşındaki Margaret ve on bir yaşındaki Kate. Ailenin birkaç çocuğu daha vardı ama bunlardan sadece birinden daha bahsetmemiz gerekecek; Rochester'da müzik öğreten Leah’dan.
Küçük ev o zamana kadar zaten biraz esrarengiz bir üne kavuşmuştu. Tezahürlerle ilgili kanıtlar olaydan çok kısa bir süre sonra toplandı ve yayınlandı ve bunlar bu türden kanıtların olabileceği kadar güvenilir görünüyordu. Şimdi gelin 11 Aralık 1847'de eve taşınan Fox ailesinin öyküsünü izlemeye başlayalım. Aradan bir yıl geçer ve önceki kiracıların da duyduğu bazı sesler evde yeniden işitilmeye başlandı. Bunlar bir takım çarpma, vurma sesleridir. Evinize gelen bir misafirin kapınızı tıklatması gayet normal bir şeydir, ama eğer sesi ortada kimse yokken duyarsanız farklı düşünürsünüz.
Bu sesler 1848 Martının ortasına kadar Fox ailesini pek de rahatsız etmiş gibi görünmüyor. Fakat o tarihten itibaren yoğunlukları sürekli arttı. Bazen sadece kapıyı çalıyorlardı, diğer zamanlarda ise sanki evdeki mobilyalar hareket ediyormuş gibi sesler çıkmaktaydı. Çocuklar o kadar korkmuşlardı ki ayrı yatmayı reddettiler ve ebeveynlerinin yatak odasına geçtiler. Sesler o kadar titreşimliydi ki yataklar bile titreyip sallanmaya başlamıştı. Olası her açıklama için her yer arandı, baba kapının bir tarafında, karısı diğer tarafında bekledi ama sesler devam ediyordu. Kısa bir süre sonra, gün ışığının tezahürlere engel teşkil ettiği fark edildi ve bu durum doğal olarak hile fikrini güçlendirdi, ancak olası her çözüm test edildi ve başarısız oldu. Sonunda 31 Mart gecesi çok yüksek ve sürekli, açıklanamayan sesler geldi. İşte ruhsal araştırmalarda en büyük buluşlardan biri de bu noktada yapıldı; zira küçük Kate Fox bu görünmeyen güce meydan okudu ve parmaklarını şaklatarak sesten bunu tekrar etmesini istedi. Bu sıradan, kaba kaba evin samimi, endişe ve beklenti içindeki aile bireylerinin gece kıyafetleri içindeki duruşlarını ve mum ışığı altındaki yüzlerini ve köşelerde pusuya yatmış koyu gölgeleri gösteren resim, pekala büyük bir tarihi resmin de konusu olabilir. 1848'in tüm saraylarını ve malikanelerini araştırın; tarihteki yerini bu kulübenin küçük yatak odası kadar sağlamlaştırmış olan başka bir yer daha bulabilir misiniz acaba?
Çocuğun meydan okuması, küstah sözlerle de olsa anında cevaplandı. Her parmak şaklatmasına mukabil bir vuruş sesi yankılandı. Operatör ne kadar mütevazı olursa olsun, ruhsal telgraf neticede işe yarıyordu ve bu yöntemin gelecekte ne kadar yüksek kullanımlara sahip olabileceğini belirlemek de insan ırkının sabrına ve ahlaki ciddiyetine bırakılacaktı. Açıklanamayan kuvvetler dünyada çoktu, ancak burada, arkasında bağımsız biz zekanın olduğunu iddia eden bir kuvvet söz konusuydu. İşte bu, yeni bir başlangıcın en büyük işaretiydi.
Bayan Fox olanlara hayret etmişti ve söz konusu gücün hem gördüğünü hem de işitebildiğini anlamıştı; nitekim Kate parmaklarını ses çıkarmadan şaklatır gibi yaptığında da darbeler yanıt verdiler. Bunun üzerine anneleri bir dizi soru sordu ve cevaplar rakamlarla verildi; bu cevaplar söz konusu gücün, ailenin özel meseleleri hakkında bile bilgi sahibi olduğunu, hatta onlardan bile fazlasını bildiğini gösteriyordu. Zira sesler ailenin yedi çocuğu olduğu konusunda ısrar ettiğinde Bayan Fox bunu şiddetle reddetmiş ve sadece altı çocukları olduğunu söylemiş ama sonra birden aklına erken yaşta kaybettikleri çocukları gelmişti. Sonra komşuları Bayan Redfield çağrıldı ve o da özel bazı sorularına doğru cevaplar alınca merak duygusu yerini şaşkınlığa bıraktı.
Bu mucizevi olaylara dair söylentiler yayılınca komşular eve akın ettiler. Bunun üzerine iki çocuk komşulardan birine götürüldü, Bayan Fox ise geceyi Bayan Redfield'in evinde geçirmeye gitti. Onların yokluğunda da fenomenler önceki gibi tam olarak aynı şekilde devam etti. Bu da gerçeklerden habersiz insanlar tarafından sıklıkla öne sürülen, seslerin aslında ayak parmaklarını ve diz eklemlerini oynatarak çıkarıldığına dair tüm o teorileri bütünüyle geçersiz kılıyordu. Bir tür gayri resmi soruşturma komitesi kuran kalabalık, kurnaz Yankilere özgü tarzda 31 Mart gecesinin büyük bir bölümünü bu görünmeyen zekayla soru cevap oynayarak geçirdi. Kasabalılara göre bu bir ruhtu, o evde yaralanmıştı, evde kendisini yaralayan eski bir sakinin adını vermekteydi, ölüm anında otuz bir yaşındaydı (yani beş yıl önceydi), para için öldürülmüş ve mahzene, üç metre derinliğe gömülmüştü. Kalabalık mahzene indi ve müfettiş tam ortada dururken, görünüşe göre yerin altından gelen donuk, ağır darbeler işitildi. Zeminin diğer kısımlarında hiç ses duyulmuyordu. O halde cesedin yeri orasıydı! Bunun üzerinde komşulardan Duesler adında birinin aklına alfabeyi kullanarak sesten tek tek harfler yoluyla cevaplar almak geldi. Böylece ölü adamın adı elde edildi –Charles B. Rosma. Fakat bununla bağlantılı başka mesajlar alma fikri, dört ay sonra Rochester'lı bir Quaker olan Isaac Post'un olaya dahil olmasına kadar akıl edilemedi. İşte çok kısa bir özet olarak 31 Mart’ta yaşananlar bunlardı. Bir sonraki gece, evin etrafında birkaç yüz kişiden az olmayan bir kalabalığın toplandığı zamana kadar tezahürler devam etti ve doğrulandı. 2 Nisan günü ise vuruş seslerinin gece olduğu kadar gündüz de işitildiği görüldü.
31 Mart 1848 gecesi olaylarının bir özeti böyledir, ancak bu küçük kökten çok büyük bir ağaç çıktığını söylemek gerekir. Nitekim bu kitap da aynı zamanda söz konusu olayların anısına yazılmıştır. Hikayenin iki yetişkin tanığın sözleriyle aktarılmış olması mühimdir.
Kaynak: Spiritüalizmin Tarihi
Sir Atrhur Conan Doyle
Mavi Kalem Yayınevi
www.mavikalemyayinevi.com
